Ik ben dankbaar voor alles wat ik heb en iedereen om me heen. Ik ben ook van mening dat alles en iedereen om een reden in je leven komt. Soms heb je mensen die jaren lang aan je zijde zijn en dan zijn ze er opeens niet meer. Soms heb je mensen die er maar kort zijn en af en toe heb je mensen die voor altijd bij je blijven.
Waarom is het moeilijk om als volwassene een relatie te behouden? En dan gaat het niet alleen om romantische relaties. Als kind zijnde kom je ergens, zie je kinderen en ga je meteen spelen. Het maakt niet uit waar het andere kind vandaan komt of wie ze zijn of zelf niet of ze de zelfde taal spreken. Ik merk het aan mijn eigen kinderen. Wij gingen naar Londen en mijn neefje spreekt alleen Engels. Toch konden mijn kinderen het zo goed vinden met hem en vragen nu nog steeds wanneer ze weer samen kunnen spelen.
Als volwassene gaat dit een heel stuk stroever. Sommige mensen lopen op straat en kunnen de ander niet eens aankijken, laat staan een kort gesprek houden. Ik ben zelf een mensen mens en kan af en toe iets te veel praten. Dit zit in mijn familie, mijn moeder, tantes en oma zijn precies het zelfde. Toch is het zo dat ik niet zo heel veel vriendinnen heb. Niet dat ik dit heel erg vind maar toch kijk ik om me heen en zie ik vrouwen met de zelfde leeftijd als ik die dan een heel groep vriendinnen heeft. Hoe komt dit? Ben ik dan alleen op het moment leuk en voor de rest niet meer?
Zoals ik al zei, ik ben super dankbaar voor iedereen om me heen en de laatste tijd merk ik ook dat het goed zit. Ik hoef niet altijd met iedereen bevriend te zijn of met iedereen af te spreken. Het gaat erom hoe je met de juiste mensen om gaat en wat je met ze doet. Voor rest merk ik aan mijzelf dat ik ook een stuk “volwassener” ben geworden in het omgaan met mensen die ik niet zo mag. Ik leer nu meer respect te hebben en mensen in hun waarde te laten. Niet iedereen is het zelfde en wij zullen niet altijd met iedereen bevriend kunnen zijn. Maar dit betekend niet dat wij deze mensen op een andere manier moeten behandelen.
We moeten allemaal accepteren dat we anders zijn en dat elk persoon is opgegroeid met de normen en waarden die ze is aangeleerd. Ook moeten we inzien dat wij zelf niet perfect zijn en dat wij misschien voor een ander ook niet leuk genoeg zijn om vrienden mee te zijn. Dit is allemaal niet erg en hoort bij het leven. Het is natuurlijk niet altijd leuk en je mag je ook soms verdrietig hierover voelen, maar weet wel dat er altijd iemand zal zijn die jou zal accepteren hoe je bent. Je bent goed zoals je bent, vertrouw in je zelf en wees positief.
Ik wil niet zeggen dat je perfect bent en je helemaal niet hoeft te veranderen. Ik heb ook aan mijzelf moeten werken om zo beter om te kunnen gaan met anderen. Als jij doorhebt dat mensen je laten zitten of geen aandacht aan je besteden, kan je altijd eerst kijken of het aan hun ligt of aan jezelf. Meestal zijn het kleine dingen die we zelf niet inzien die andere afschrikken. Daarom is het belangrijk om af en toe goed te luisteren naar anderen en te vragen wat je kan veranderen om jezelf te verbeteren. Wanneer je dit doet zal je zien dat andere je anders gaan behandelen en je leert dan ook meteen veel meer over jezelf.
Comments